تحلیل جرم شناختی بازپروری زندانیان از ارتکاب جرم پس از ازادی از زندان (مطالعه موردی زندانیان شهرستان اصفهان)

محرومیت زندانی از آزادی عاملی نیست که نتوان برای بهبود وضعیت او تلاش کرد و به عنوان رعایت حقوق انسانی لازم است تلاش هایی برای بازپروری زندانیان در حوزه های مختلفی شکل بگیرد و تا بازگشت مجدد آنها به جامعه همراه با سلامت و دوری از جرم باشد. بر همین اساس هدف این پژوهش بررسی نقش عوامل تاثیرگذار در بازپروری زندانیان از ارتکاب جرم پس از آزادی از زندان است.

در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی استفاده شده است و برای جمع آوری اطلاعات هم از منابع کتابخانه ایی و هم از پرسشنامه محقق ساخته، به صورت میدانی استفاده شده است. جامعه آماری ما در این پژوهش ازمجموع افرادی که در اصفهان بعد از گذراندن یک دوره محکومیت مجددا مرتکب جرم می شدند، تعداد 101 نفر به طور تصادفی از بین زندانیان محبوس در زندان مرکزی اصفهان و زندان زنان اصفهان انتخاب شده که مبادرت به تکمیل پرسشنامه و اقدام به پاسخگویی به سوالات مطرح شده در پرسشنامه نمودند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

یافته های حاصل از اجرای مدل رگرسیونی نشان داد که میزان بتای مولفه های خدمات روانشناختی، مددکاری و خدمات مراقبت های بهداشتی، توسعه مهارت ها و مراقبت معنوی و مدل زندگی خوب بر بازپروری زندانیان از ارتکاب جرم پس از ازادی از زندان معنادار هستند و همه متغیرها وارد مدل رگرسیونی شده و تاثیر معناداری بر متغیر وابسته دارند..

بازپروری زندانیان امری قابل تحقق است و با اتکا بر برخی مولفه های سازنده می توان بسیاری از مجرمان را به دامان جامعه بازگرداند و از ارتکاب مجدد جرم توسط آنها پیشگیری به عمل آورد.