پهنه بندی فازی کیفیت آب زیرزمینی (مطالعه موردی: شهرستان سردشت، استان آذربایجان غربی، ایران)

ارزیابی کیفیت آب گامی مهم در جهت استفاده بهینه و مناسب از منابع آب برای شرب است. از این رو، ضرورت مطالعه ویژگی های کیفی آب در برنامه های مدیریت منابع آب به شدت مورد توجه قرارگرفته است. ابهام و نبود قطعیت ذاتی حاکم بر منابع آب در ارزیابی اهداف، معیارها و واحدهای تصمیم گیری، ناسازگاری و بی دقتی در نظرها و قضاوت افراد تصمیم گیرنده  سبب گرایش به نظریه های مجموعه های فازی و به دنبال آن، منطق فازی به عنوان ابزاری کارآمد و مفید برای برنامه ریزی ها و تصمیم گیری ها در منابع آب شده است.  در مطالعه حاضر کیفیت آب زیرزمینی ابتدا با روش های استاندارد جهانی (روش ارزیابی قطعی) برای مصارف شرب طبقه بندی شد. سپس طبقه بندی با استفاده از استنتاج فازی ممدانی مدل سازی و مقایسه شد. بدین منظور، از میانگین چهار ساله پارامترهای کیفی منابع آب زیرزمینی مربوط به 33 منبع شامل10حلقه چاه، 22دهنه چشمه و یک رشته قنات در حال بهره برداری شهرستان سردشت برای در دو حالت به عنوان ورودی مورد استفاده قرار گرفت. در روش ارزیابی قطعی (دیاگرام شولر)، ویژگی ها و نمودار تعیین کیفیت آب تعیین شد. در مدل استنتاج فازی میانگین چهار ساله هشت پارامتر کیفی آب به سه گروه طبقه بندی گردید، در گروه اول پارامترهای یونهای سدیم، کلسیم و منیزیم  و  در گروه دوم پارامترهای یون های بیکربنات، سولفات و کلریدو  در گروه سوم دو پارامتر TH و TDS قرار داده شد. بعد از تعیین هر گروه با دو پارامتر ورودی، هر پارامتر ورودی شامل سه تابع عضویت در نظر گرفته شد، به طوری که قوانین در نظر گرفته شده برای آن برابر با نه (3×3) برآورد شد. نتایج براساس روش قطعی نشان داد که تمامی نمونه های موردمطالعه در گروه خوب تا قابل قبول قرار گرفتند. اما یافته های فازی ممدانی نشان داد که تعداد دو نمونه با سطح اطمینان 50 درصد در رده قابل قبول و دیگر نمونه ها با سطح اطمینانی برابر با 87-83 درصد در رده مطلوب برای آشامیدن قرار گرفتند.