بررسی نگرش جوامع محلی نسبت به تعارضات انسان-خرس قهوه ای در استان فارس و راهکارهای موثر برای کاهش تعارض

مدیریت درست تعارض بین انسان و حیات وحش نیازمند شناخت دقیق از درک ریسک از دید جوامع محلی و تاثیر عوامل اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی بر نگرش افراد است. به منظور بررسی نقش هر یک از عوامل در شکل گیری تعارض خرس قهوه ای با جوامع محلی در محدوده نقاط با ریسک بالای تعارض در تعدادی از روستاهای کامفیروز (مرودشت)، استان فارس، و ارزیابی اهمیت هر یک از راهکارهای موثر در کاهش تعارض، پرسشنامه ای طراحی و با تعدادی از افراد محلی در بازه زمانی اوج تعارض مصاحبه صورت گرفت. به منظور ارزیابی عوامل موثر بر نگرش جوامع محلی از رگرسیون لجستیک و بررسی نقش هر یک از عوامل در تعارض و اهمیت هر یک از راهکارهای موثر در کاهش تعارض، از تحلیل شبکه اجتماعی استفاده شد. نتایج نشان داد که از دیدگاه مشارکت کنندگان، از بین رفتن زیستگاه و کمبود طعمه، تحریک حیوان و عدم آگاهی از رفتار گونه، بیشترین مرکزیت را در شبکه دارند. در بین راهکارهای پیشنهاد شده توسط مشارکت کنندگان، استفاده از روش های بازدارنده شنیداری و دیداری، استفاده از سگ های آموزش دیده، پرداخت غرامت، بیمه نمودن منافع، و افزایش جمعیت طعمه ها بیشترین مرکزیت را نشان دادند. براساس نتایج رگرسیون لجستیک، افرادی که حس بهتری هنگام مشاهده یا فکر کردن به خرس دارند، نسبت به خرس نگرش مثبت تری دارند، همچنین افرادی که خرس را دوست دارند، نسبت به آن نگرش مثبت تری دارند. همچنین، افرادی که سطح تعارض بالایی با گونه دارند، نسبت به آن نگرش منفی دارند. توجه به عوامل تاثیرگذار در شکل گیری نگرش جوامع محلی و درگیرکردن افراد در برنامه های حفاظت مشارکتی نقش مهمی در شناسایی راهکارهای موثر برای کاهش تعارضات دارد.