اثربخشی درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر تروما بر علائم سوگ و مشکل های رفتاری کودکان سوگوار (دوره پیگیری یک ماهه)

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر تروما بر علایم سوگ و مشکل های رفتاری کودکان سوگوار انجام شد. روش پژوهشی حاضر طرح آزمایشی تک موردی، از نوع طرح های خط پایه چندگانه ناهم زمان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان سوگوار شهر کرج بود که در طول شش ماه گذشته پدر یا مادر خود را از دست داده بودند. اجرای پژوهش از بهمن 1399 تا اردیبهشت 1400 به طول انجامید. نمونه پژوهش شامل 3 کودک 10 تا 11 ساله بود که با روش نمونه گیری هدفمند براساس ملاک های ورود به پژوهش انتخاب شدند. گروه آزمایش درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر تروما را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 75 دقیقه ای دریافت کردند. پرسشنامه های استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامه سوگ کودکان (CQQ) و سیاهه رفتاری کودکان (CBCL) بود. داده ها با نرم افزار SPSS-22 و براساس فرمول به روش های ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا و فرمول درصد بهبودی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان می دهد در متغیر سوگ میزان بهبودی اول تا سوم 34، 53/27 و 29 و مقدار شاخص پایا به ترتیب 18/3، 56/3 و 14/3 محاسبه شد. در متغیر مشکل های رفتاری درون نمود میزان بهبودی برای آزمودنی های اول تا سوم به ترتیب 66/46، 50/31، 02/38 و مقدار شاخص تغییر پایا 14/2، 96/2 و 07/2 محاسبه شد. همچنین در متغیر مشکل های رفتاری برون نمود میزان بهبودی برای آزمودنی های اول تا سوم به ترتیب 95/45، 82/40، 98/46 و مقدار شاخص تغییر پایا 34/2، 02/2 و 98/1 محاسبه شد. مقدار شاخص تغییر پایا پس از درمان برای هر سه آزمودنی در هر سه متغیر بالاتر از ارزش Z یعنی 96/1 بود. براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت درمان شناختی -رفتاری می تواند روشی کارآمد برای کاهش سوگواری و مشکل های رفتاری کودکان سوگوار باشد.