ارزیابی جنس های مایکوریزا بر تحمل به خشکی راعی (Hypericum perforatum L.)

کم آبی در دهه های اخیر به مهم ترین عامل کاهش دهنده رشد و عملکرد گیاهان زراعی بدل شده است، در حالی که تعدادی از عملیات ساده و ارزان می تواند اثر کم آبی بر گیاهان را کاهش داده و بر رشد و عملکرد گیاهان بیفزاید. این مطالعه با هدف بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری (آبیاری 70، 100، 130 و160 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و اعمال تیمارهای مایکوریزای (عدم کاربرد قارچ مایکوریزای، کاربرد قارچ های Glomus mossae، Glomus Hoei، Glomus intraradise و کاربرد هر سه گونه قارچ مایکوریزای) بر رشد و عملکرد گیاه دارویی راعی و خصوصیات فیزیولوژیکی متاثر از آن انجام شد. این مطالعه در دو سال زراعی در مزارع دانشگاه آزاد تبریز به صورت اسپیلت پلات بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی انجام شد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه بیش ترین عملکرد اسانس با 45/13 گرم در تیمار کاربرد هر سه گونه قارچ مایکوریزای + آبیاری پس از 100 میلی متر تبخیر به دست آمد. نتایج این مطالعه نشان داد که کم آبی با کاستن از وزن خشک و درصد اسانس از عملکرد اسانس کاست، در حالی که تیمارهای مایکوریزای از طریق افزایش این دو ویژگی بر عملکرد اسانس راعی افزود. در بین تیمارهای مایکوریزای، تیمار کاربرد هر سه گونه قارچ مایکوریزای، بیش ترین اثر افزایش را بر خصوصیات رشدی راعی داشت. با توجه به نتایج و اهمیت عملکرد اسانس، کاهش آب آبیاری تا آبیاری پس از 100 میلی متر تبخیر و کاربرد مخلوطی از تیمارهای مایکوریزا، می تواند بر عملکرد اسانس در شرایط آب و هوایی منطقه مورد بررسی، بیفزاید.