ارزیابی کارآیی پراکسید هیدروژن در مقابله با آلودگی قارچی تخمهای تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus)

تکثیر مصنوعی تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) هر ساله جهت بازسازی ذخایر انجام می شود. مشکل اصلی انکوباسیون این گونه تلفات زیاد ناشی از قارچهای آبی است. گزینه بهینه برای جایگزینی داروی مالاشیت گزین در آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی، پراکسید هیدروژن (H2O2) می باشد که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) تایید شده و در گروه داروهای با اولویت نظارت پایین (LPR) رده بندی شده است. نظر به عدم تجربه استفاده از این ماده در شرایط کارگاه های تکثیر و پرورش تاسماهیان به ویژه در ایران، این تحقیق طی دو سال و 6 سری آزمایش با مقادیر 750، 1500، 1000، 2000، 3000، و 9000 μl/L به صورت حمام 10 و 15 دقیقه ای بر روی تخمهای تاسماهی ایرانی انجام شد. نتایج درصد تفریخ تخمها، مقایسه آماری تعداد کلنی های کشت قارچی نمونه های تخم و آب انکوباتور و هم چنین مقایسه درصد وزنی تخمهای سالم و آلوده به قارچ نشان داد که بسته به شرایط انکوباسیون استفاده از غلظتهای 1000 و μl/L 1500 پراکسید هیدروژن بعد از مرحله گاسترولا در انکوباتور یوشچنکو با صعود تخمهای مرده و قارچی به سطح آب علاوه بر تسهیل حذف فیزیکی تخمهای ناسالم، در مقایسه با مالاشیت گرین تا حد قابل قبولی در کنترل عارضه قارچ زدگی تخمهای تاسماهی ایرانی موثر بوده است به طوری که در مقایسه درصد تفریخ در تیمارهای یاد شده با شاهد (مالاشیت گرین) بر اساس طرحهای آماری، اختلاف معنی داری نداشت (64 درصد در تیمار پراکسید هیدروژن و 55 درصد در مالاشیت گرین) و با توجه به اثبات برابری کارایی آن و کم خطر بودن این ماده نسبت به مالاشیت گرین می توان از آن برای کنترل و درمان قارچ زدگی تخمهای تاسماهی ایرانی طی دوره انکوباسیون استفاده نمود.