بررسی روند تغییرات سالانه تبارآمیزی و ارزیابی اثر آن بر صفات رشد در گوسفند نژاد مغانی

هدف از انجام این مطالعه، برآورد مقدار ضریب درون زادآوری و ارزیابی اثر آن بر صفات رشد، در گوسفندان مغانی بود. در این پژوهش، از رکوردهای مربوط به 7278 راس بره حاصل از 387 راس قوچ و 2433 راس میش که طی سال های 1374 تا 1389 در ایستگاه جعفرآباد مغان، جمع آوری شده بود، استفاده شد. برای برآورد ضریب مزبور و گروه های مختلف هم خونی از برنامه  CFC استفاده شد. 1019 راس از کل حیوانات شجره، هم خون بودند. میانگین ضریب درون زادآوری برای کل جمعیت و جمعیت هم خون به ترتیب برابر 6/0 و 4/4 درصد برآورد شد. بیش ترین مقدار هم خونی 1/6 درصد و بیش ترین حیوانات هم خون را حیوانات با ضریب درون زادآوری صفر تا 5 درصد تشکیل دادند که این نتایج در حال حاضر میزان پایین هم خونی در این گله را تایید می کند. روند تغییرات سالانه تبارآمیزی برای کل جمعیت 0006/0± 0014/0 درصد و از لحاظ آماری معنی دار بود (01/0P<). روند تغییرات سالانه تبارآمیزی برای حیوانات هم خون برابر  0026/0± 0047/0-  درصد بوده که از لحاظ آماری معنی دار نبود. ضریب تابعیت صفات اوزان تولد، شیرگیری، شش ماهگی، نه ماهگی و یک سالگی از هم خونی به ترتیب برابر 046/0، 16/5، 04/1، 07/0 و 95/6- گرم محاسبه شد. با مدیریت هم خونی به صورت افزایش آمیزش های دور در گله و استفاده از آمیزش نرهای مولد برتر به صورت کنترل شده، می توان از اثرات زیان آور احتمالی، ناشی از افزایش بیش از حد هم خونی جلوگیری نمود.