بررسی تطبیقی میزان فرسودگی شغلی مددکاران اجتماعی روانپزشکی با دیگر حوزه های عمل مددکاری اجتماعی در شهر تهران

مددکاری اجتماعی روانپزشکی یکی از مهمترین حوزه هایی است که مددکاران اجتماعی به عنوان عضوی از تیم درمان، خدمات تخصصی را برای فراهم کردن محیط زیست حمایتی از افراد دارای اختلال روان و خانواده های آنان به منظور رفع نیازها و برگشت مجدد آن ها به جامعه ارایه می نمایند. از آن جا که یکی از عوامل تاثیرگذار در کیفیت خدمات اجتماعی داده شده به گروه های هدف مددکاری اجتماعی فرسودگی شغلیست، این تحقیق با هدف بررسی تطبیقی میزان فرسودگی شغلی بین مددکاری اجتماعی روانپزشکی و دیگر حوزه های عمل مددکاری اجتماعی انجام گردیده است. 

این مطالعه با روش توصیفی-مقایسه ای در جامعه آماری کلیه مددکاران اجتماعی شاغل در چهار حوزه آسیب اجتماعی، قضایی، بهداشت و درمان اعم از بیمارستان های عمومی و اعصاب و روان در شهر تهران انجام شد. تعداد سی صد و نوزده نفر از مددکاران اجتماعی پرسشنامه استاندارد فرسودگی شغلی گلدارد1987 را تکمیل کردند. به منظور تحلیل یافته ها از آمار توصیفی و استنباطی یه کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است.

میزان فرسودگی شغلی در بین مددکاران اجتماعی روانپزشکی با کسب میانگین نمره صد و یک و نود صدم نسبت به سه حوزه آسیب اجتماعی، قضایی و بهداشت و درمان عمومی به ترتیب با میانگین های هشتاد دو سه و سی و چهار صدم، هشتاد و پنج و نود و سه صدم، هشتاد و هشت و بیست و سه صدم بالاتر بوده و این تفاوت معنادار می باشد. از سوی دیگر، از میان سه بعد فرسودگی شغلی در بین مددکاران اجتماعی روانپزشکی، جو حاکم بر محیط کار بالاترین نمره را به خود اختصاص داده و بعد از آن به ترتیب، خستگی روانی و حجم و فشار کاری قرار گرفتند. 

با توجه به نتایج این مطالعه و میزان بالای فرسودگی شغلی در حوزه مددکاری اجتماعی روانپزشکی و تاثیرات آن در زندگی شخصی، شغلی و خصوصا ارایه خدمات اجتماعی به گروه های هدف، لزوم توجه و مراقبت ویژه توسط سازمان های مربوطه و همچنین، تصویب سیاست های حمایتی در این رابطه از اهم موضوعاتی است که بایستی مدنظر سیاستگذاران حوزه بهداشت و درمان قرار گیرد.