ارائه مدل ساختاری از عملکرد شغلی بر اساس مهارتهای ارتباطی با میانجی گری درگیری شغلی در معلمان مدارس ابتدایی

مطالعه حاضر با هدف آزمون مدل علی عملکرد شغلی بر اساس مهارتهای ارتباطی با میانجی گری درگیری شغلی در معلمان انجام شد. بر این اساس روش تحقیق توصیفی بوده که به روش پیمایشی اجرا شد. جامعه آماری معلمان مدارس ابتدایی شهر لاهیجان در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد 295 نفر بودند. تعداد 167 نفر بر اساس فرمول کوکران و به روش تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد درگیری شغلی لاداهل وکنجر (1965)، عملکرد شغلی پاترسون (1963) و مهارتهای ارتباطی کویین دام (2004) بودند. روایی پرسشنامه ها براساس روایی محتوایی با استفاده از نظر صاحب نظران، صوری بر مبنای دیدگاه تعدادی از جامعه آماری و سازه با روش تحلیل عاملی مورد بررسی قرار گرفته و تایید شد. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ به ترتیب برای عملکرد شغلی 88/0، مهارت های ارتباطی 80/0 و درگیری شغلی 78/0 برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی مشتمل بر الگوسازی معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان داد میان مهارتهای ارتباطی با درگیری شغلی با ضریب تاثیر 67/0، میان مهارتهای ارتباطی با عملکرد شغلی با ضریب تاثیر 79/0، میان درگیری شغلی با عملکرد شغلی با ضریب تاثیر 76/0 رابطه وجود دارد. از طرفی مهارتهای ارتباطی به طور غیر مستقیم با ضریب تاثیر 50/0 با عملکرد شغلی رابطه داشته است. به عبارتی درگیری شغلی در رابطه میان مهارتهای ارتباطی با عملکرد شغلی نقش میانجی داشته است.