بررسی میزان رضایت مندی اساتید و دانشجویان در استفاده از رادیوگرافی کانونشنال و دیجیتال در بخش اندودانتیکس دانشکده دندانپزشکی مشهد

کاربرد رادیوگرافی دیجیتال در مراکز آموزشی و دانشکده های دندانپزشکی برای غلبه بر مشکلات آموزشی و همچنین بایگانی رادیوگرافی های گرفته شده از بیماران ضروری به نظر می رسد، اما دیدگاه دانشجویان و اساتید در این زمینه کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی میزان رضایت مندی اساتید و دانشجویان در استفاده از رادیوگرافی کانونشنال و دیجیتال در بخش اندودانتیکس دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.

این مطالعه بر روی اساتید گروه درمان ریشه و 155 دانشجوی دندانپزشکی مشهد انجام گرفت. ابزار پژوهش شامل دو پرسش نامه خود ساخته بود. پرسش نامه اول مربوط به کیفیت آموزشی درمان ریشه بود که توسط اساتید تکمیل شد. پرسش نامه دوم مربوط به رضایت مندی دانشجویان از انجام درمان با استفاده از رادیوگرافی های دیجیتال و کانونشنال در بخش اندودانتیکس بود. اطلاعات ثبت شد و سپس داده ها بر اساس آزمون کای اسکویر و فیشر مقایسه شد.

میانگین نمره کل پرسش نامه اساتید بر اساس جمع نمرات بدست آمده از همه سیوالات تقسیم بر تعداد سیوالات 39/0±23/4 (64/3 تا 82/4) و بین حالت های "بهتر شده" و "خیلی بهتر شده" قرار داشت. از دیدگاه اساتید، تصویر برداری دیجیتال در زمینه ی آموزش دانشجویان بر رادیوگرافی کانونشنال برتری دارد. میانگین نمره رضایت مندی از کل پرسش نامه دانشجویان، در گروه کانونشنال، 46/0±74/2 و در گروه دیجیتال 55/0±87/3 بود. متوسط رضایت مندی در گروه دیجیتال نسبت به گروه کانونشنال از نظر آماری به طور معنی داری بیشتر بود (001/0<p).

بر اساس نتایج مطالعه حاضر می توان گفت که رادیوگرافی دیجیتال سبب بهبود آموزش از نظر اساتید و رضایت دانشجویان شده بود.