عفونت های قارچی دستگاه عصبی مرکزی

در حالی که عفونت های قارچی سیستم اعصاب مرکزی نسبتا نادر هستند، اما با افزایش تعداد افرادی که به دلیل ابتلا به HIV/AIDS، درمان های سرکوب کننده سیستم ایمنی، روش های تشخیص و درمان تهاجمی و پیوند اعضا دچار نقص ایمنی هستند، شایع تر شده اند. عفونت های قارچی سیستم اعصاب مرکزی چالش های تشخیصی و درمانی زیادی را ایجاد می کنند و با میزان مرگ و میر بالایی همراه هستند. هر چند که بیماران دچار نقص ایمنی بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های قارچی سیستم اعصاب مرکزی هستند، این عفونت ها می توانند در بیماران دارای سیستم ایمنی که تحت روش های تهاجمی مانند جراحی مغز و اعصاب قرار می گیرند و در بیمارانی که در معرض دستگاه ها یا داروهای آلوده قرار دارند نیز رخ دهد. علاوه بر این، مواجهه شدید با قارچ ها در مناطق بومی می تواند منجر به عفونت در افراد دارای ایمنی شایسته نیز بشود. عفونت های سیستم اعصاب مرکزی ناشی از قارچ های دو شکلی متنوع هستند و علایم و نشانه های آن ها ممکن است با ویژگی های میزبان و قارچ های عفونی، از جمله تغییرات نوروتروپیسم و سرکوب سیستم ایمنی مرتبط باشد. عفونت با این گونه ها اغلب در اثر استنشاق اسپور در مناطق اندمیک ایجاد می شود. ویژگی های بالینی غالب شامل مننژیت، آبسه های مغزی یا اپیدورال، ضایعات نخاعی، مننژوانسفالیت و عفونت اولیه ریه است. عفونت های آسپرژیلوسی سیستم اعصاب مرکزی معمولا توسط آسپرژیلوس فومیگاتوس ایجاد می شوند و از طریق انتشار هماتوژن از محل های اولیه عفونت که عمدتا ریوی هستند یا از مکان های آناتومیکی مجاور مانند سینوس های پارانازال ایجاد می شوند. علایم عمدتا غیر اختصاصی هستند، شایع ترین علایم عبارتند از تب، نقایص عصبی کانونی، تشنج، تغییر وضعیت ذهنی و عدم پاسخ به آنتی بیوتیک های طیف وسیع و یافته های غالب شامل ضایعات کانونی یا آبسه های مغزی است. عفونت سیستم اعصاب مرکزی با کپک های غیر آسپرژیلوس اغلب شامل زیگومیست ها می شود که معمولا راه های هوایی را تحت تاثیر قرار می دهند. سایر کپک های غیر آسپرژیلوس مانند سدوسپوریوم آپیوسپرموم و فوزاریوم و برخی فیوهیفومیست ها از علل کمتر عفونت های قارچی سیستم اعصاب مرکزی هستند. ویژگی های بالینی غالب عفونت قارچی سیستم اعصاب مرکزی ناشی از کپک های غیر آسپرژیلوس شامل آبسه های مغزی و به صورت کمتر رایج، مننژیت و عفونت اولیه است. تشخیص عفونت قارچی سیستم اعصاب مرکزی شامل بررسی میکروسکوپی و هیستوپاتولوژیک و آزمایش های سرولوژیکی مانند: تست آنتی ژن گالاکتومانان در CSF حساسیت 88 درصد و ویژگی 96 درصد را برای آسپرژیلوزیس سیستم اعصاب مرکزی نشان داده است. تست آنتی ژن CSF دارای حساسیت 93% و ویژگی 100% برای مننژیت کوکسیدیوییدی بود. تست β-D-گلوکان CSF حساسیت 100% و اختصاصیت 98% را برای مننژیت ناشی از اگزروهیلوم روستراتوم نشان داد. آزمایش های مولکولی مانند واکنش زنجیره ای پلیمراز ممکن است به تایید تشخیص کمک کند، اگر چه اکثر آن ها استاندارد نشده اند و دانش ژنومی در حال رشد در مورد قارچ ها نیاز به بررسی منظم داده های مربوط به توالی دارد. تست های تصویر برداری تشخیصی ترجیحی برای عفونت های قارچی سیستم اعصاب مرکزی، توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) هستند که تشخیص ضایعات عفونی و عوارض مرتبط را تسهیل می کنند و می توانند در انتخاب مداخلات به پزشک کمک کنند.