نقش نشانگرهای متابولیک، التهابی و مولکولی در پیشگویی و تشخیص دیابت بارداری

دیابت بارداری (gestational diabetes mellitus; GDM) نوعی دیابت شیرین است که اولین بار در دوره بارداری شروع و یا شناسایی می گردد. دیابت بارداری حدود پنج درصد موارد بارداری را تشکیل می دهد و شیوع آن به موازات افزایش شیوع دیابت و چاقی در جهان رو به افزایش است. دیابت بارداری همراه با عوارض کوتاه مدت و بلند مدت برای مادر و جنین می باشد. از این رو تشخیص زود هنگام و درمان آن مورد تاکید می باشد. آزمون تحمل گلوکز (OGTT) که در هفته 24 تا 28 بارداری انجام می گیرد روش استاندارد تشخیص GDM می باشد. از آنجایی که برخی تغییرات پاتوفیزیولوژیک که موجب ایجاد دیابت بارداری می شوند مدت ها قبل از بروز بیماری رخ می دهند، تشخیص زود هنگام این بیماری به کمک نشانگرهای زیستی نقش مهمی در پیشگیری از عوارض آن دارد. در این مقاله مروری ابتدا روش های مختلف تشخیص دیابت بارداری معرفی و مقایسه می شوند. سپس نقش نشانگرهای مرتبط با تنظیم گلوکز خون، ترکیبات آدیپوکینی، نشانگرهای التهابی، یافته های متابولومیک و نشانگرهای مولکولی در پیش بینی دیابت بارداری پرداخته می شود.