فیبروز کبد و عوامل موثر بر آن

کبد به عنوان بزرگ ترین ارگان بدن، نقش حیاتی در متابولیسم، سم زدایی، حفظ هموستاز، سنتز و ذخیره سازی مواد غذایی و دفاع در برابر ماکرو مولکول های مهاجم را دارد. بیماری های کبدی می تواند به دلیل عوامل اگزوژن، مانند مصرف الکل، مصرف داروها، القای سموم و ابتلا به عفونت ها و یا عوامل اندوژن، مانند سندرم های متابولیکی، بیماری های خود ایمنی و ژنتیکی ایجاد شوند. با اعمال آسیب ها، کبد وارد اولین مرحله بیماری یعنی کبد چرب غیر الکلی(NAFLD) شده که در لیز و شکست چربی دچار مشکل می شود که اگر با التهاب همراه باشد، منجر به استیاتوهپاتیت غیر الکلی (NASH) می شود. در صورت ادامه روند بیماری و عدم درمان، (آسیب های مداوم و مزمن) کبد وارد مرحله پیشرفته تری از بیماری، یعنی فیبروز می شود. میزان تجمع ماتریکس خارج سلولی و تولید کلاژن تایپ I، III و IV در طی فیبروز تا ده برابر افزایش می یابد و با گذشت زمان، منجر به سیروز، هپاتوسلولار کارسینوما (HCC) و به دلیل نقص در عملکرد کبد، منجر به مرگ بیمار می شود. سلول ها و مسیرهای التهابی متعددی در ایجاد فیبروز کبد دخیل هستند. روش های درمانی احتمالی و پیش بالینی به منظور درمان فیبروز کبد، گزارش شده است، اما هنوز روش های قطعی برای درمان و برگشت پذیری بیماری در انسان اثبات نشده است.