مقایسه تاثیر الیسیتورهای عصاره میوه عناب (Ziziphus jujube) و اسید سالیسیلیک بر تولید رنگیزه زرد در کشت ریشه گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

گیاه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) متعلق به خانواده Asteraceae دارای ترکیبات فلاونوییدی مانند رنگیزه های کینوشالکونی است که خاصیت دارویی دارند. این رنگیزه ها در گل این گیاه فراوان هستند ولی دیده شده که ریشه این گیاه در شرایط in vitro توان تولید بالای این رنگیزه ها را دارد. یکی از راه های افزایش تولید ترکیبات ثانویه در کشت بافت استفاده از الیسیتورهای متفاوت است. در این مطالعه از عصاره میوه عناب و اسید سالیسیلیک (SA) به عنوان الیسیتور استفاده شد. ریشه های رشد کرده ابتدا در محیط کشت پایه موراشینگ و اسکوگ (MS) مایع برای تولید انبوه به صورت استاتیک کشت داده شدند. سپس ریشه ها همراه با عصاره میوه عناب (صفر، 01/0، 05/0، 1/0، 5/0 و 1 درصد) و اسید سالیسیلیک (صفر، 500 میکرومولار) واکشت داده شدند. بعد از 20 روز رنگیزه های فلاونوییدی زرد محیط و ریشه با روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد و نتایج نشان داد که عصاره آبی میوه عناب از بافت ریشه در برابر پراکسیداسیون لیپید محافظت کرده و این امر سبب افزایش رشد ریشه ها و نیز افزایش رنگیزه زرد A و B در بافت ریشه شد اما این رنگیزه ها در محیط کشت آزاد نشدند. اما تیمار اسید سالیسیلیک، بر پراکسیداسیون لیپید اثر گذاشته که منجر به کاهش رشد و افزایش نشت رنگیزه های A و B در محیط کشت شد. بنابراین می توان نتیجه گرفت تیمار اسید سالیسیلیک برای افزایش مقدار رنگیزه های زرد رنگ نوع A و B بهتر از تیمار عصاره میوه عناب است.