مدل سازی عوامل موثر بر اثربخشی محتوای آموزش الکترونیکی

هدف پژوهش حاضر مدل سازی عوامل اثربخشی محتوای آموزش الکترونیکی می باشد. پژوهش از نوع تحقیقات ترکیبی اکتشافی است که ماهیت کمی و کیفی دارد. در بخش کیفی از روش تحلیل محتوای قیاسی و در بخش کمی از روش مدل سازی ساختاری تفسیری استفاده شد.جامعه آماری بخش کیفی خبرگان آموزش و توسعه سرمایه انسانی گروه اقتصادی گلستان که سوابق و تجربیات بالا در حوزه آموزش داشتند بود که 12 نفر از آن ها به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابتدا عوامل موثر بر اثر بخشی محتوای آموزش الکترونیکی و معیار های اثربخشی محتوای آموزش الکترونیکی با مطالعه پژوهش های 20 سال اخیر شناسایی گردید و عوامل و معیار ها بوسیله مصاحبه با جامعه نمونه بخش کیفی غربال شدند.  برای بررسی اعتبار نتایج بدست آمده از بخش کیفی پژوهش از معیار های چهارگانه باور پذیری،انتقال پذیری،اعتماد پذیری و وابستگی استفاده شد. نتایج حاصل از بخش کیفی با توزیع پرسشنامه میان 31 نفر از خبرگان حوزه آموزش ایران که به صورت در دسترس انتخاب شدند با تحلیل به روش دلفی فازی مورد سنجش قرار گرفت. به منظور روایی پرسشنامه قبل از توزیع ابتدا سوالات و صحت آن ها با 5 نفر از خبرگان بررسی گردید و کلیه ابهامات در سوالات اصلاح گردید. همچنین پایایی پرسشنامه نیز پس از محاسبه آلفای کرونباخ 64/0 تایید گردید. عوامل موثر بر اثربخشی محتوای آموزش الکترونیکی که در بخش کمی مشخص گردید که با روش مدل سازی ساختاری تفسیری رتبه بندی گردید. یافته ها نشان داد که 13 عامل بر روی اثربخشی محتوای آموزش الکترونیکی تاثیرگذار هستند. همچنین معیار هایی که اثربخشی محتوای آموزش الکترونیکی را می سنجند رضایت،افزایش دانش ،حفظ دانش،افزایش مهارت،بهبود عملکرد،کاهش بار شناختی اضافی فراگیران در نتیجه ی شرکت در دوره آموزش الکترونیکی می باشد. بنابراین آموزش های الکترونیکی می توانند با استفاده از عوامل حاصل از این پژوهش اثربخش تر باشند و موجب افزایش یادگیری و مهارت فراگیران شوند.