ارزیابی و تحلیل ساختارهای فضا - جامعه و امنیت اجتماعی در محلات اسلامشهر

سکونت قریب به 8 میلیون نفر در سکونتگاه های غیررسمی یا محلات فرو دست شهری، یکی از چالش‏های اساسی در نظام مدیریت و برنامه‏ ریزی شهری ایران محسوب می‏شود که خاستگاه و علل گسترش آن را م‏ توان در مولفه‏ های مختلفی از سطوح کلان، میانه دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ‏ریزی شهری، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران و خرد در رابطه با شرایط اقتصادی، سیاسی، مدیریتی، قانون گذاری، جمعیتی، تبیین و تحلیل کرد که در چارچوب نظریات مختلفی مورد بحث و بررسی و کالبد شکافی علمی قرار گرفته ‏اند که از آن جمله می‏توان به نظریات مهاجرت و عدم تعادل‏ های فضایی اشاره کرد. در میان معضلات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی سکونتگاه ‏های غیررسمی، مسیله امنیت اجتماعی یکی از اساس‏ ترین چالش‏ها به شمار می‏رود. هدف اصلی این مقاله تبیین ابعاد فضا - جامعه و امنیت اجتماعی درمحدوده سکونتگاه های غیررسمی واقع در اسلامشهر می‏باشد که برای این منظور محلات اسلامشهر انتخاب شده است. نوع تحقیق کاربردی - توسعه ای بوده و از ابزارهای اسنادی، تحلیلی، بازدیدهای میدانی، مصاحبه، تکمیل و تحلیل پرسشنامه استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می‏دهد در بین محلات چهارگانه میان آباد، امام حسین، مظفریه، و ضیاء آباد، محله میان آباد نمونه بارزی از جدایی گزینی فضایی - اجتماعی با شرایط اقتصادی - اجتماعی و کالبدی خاص خود می باشد.