بررسی حقوقی امکان الزام اشخاص به تزریق واکسن (کرونا) در نظام حقوقی ایران

حق بر سلامتی و رفاه عمومی یکی از حقوق مسلم بشری است که دولت موظف به تامین آن و وسایل مربوط به آن است. واکسیناسیون عمومی یکی از ابزارهای مهم این حق است. واکسیناسیون در شرایط خاص همراه با تعیین ضمانت های اجرایی کیفری و مدنی الزامی است. در پژوهش به بررسی حقوقی امکان الزام اشخاص به تزریق واکسن (کرونا) در نظام حقوقی ایران خواهیم پرداخت.

این تحقیق از نوع نظری بوده و روش آن به صورت توصیفی تحلیلی می ‏باشد و ابزار جمع ‏آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‏ ای و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

ملاحظات اخلاقی:

 در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

الزام به تزریق واکسن سابقه ای طولانی دارد و در طول تاریخ، در جوامع مختلف در زمان شیوع بیماری های همه گیر مشاهده شده است. با ظهور ویروس کرونا در جهان و لزوم پایان دادن به این بیماری همه گیر خطرناک، کشورهای مختلف جهان، از جمله نظام حقوقی ایران به سمت اجرای سازوکارهای «واکسیناسیون اجباری» رفته اند.

نظام حقوقی ایران در قالب ستادی به نام ستاد ملی مبارزه با کرونا، مسیولیت تصویب و ابلاغ مقررات مختلف، از جمله الزام به تزریق واکسن را بر عهده دارد. در این میان، بسیاری از موافقان و مخالفان درباره امکان این الزام بحث کرده اند. مخالفان این مصوبه از اختیارات ستاد ملی مقابله با کرونا، حق آزادی، حریم خصوصی و حاکمیت احترام و رد واکسیناسیون اجباری استناد کرده اند. طرفداران این موضوع نیز به اصل رفاه و منفعت، منافع جمعی، اصل بی ضرری و مردسالاری قانونی اشاره می کنند که مبنای جرم انگاری نیز محسوب می شود.