تاثیر منازعات قدرت بر تغییر منابع مشروعیت عباسیان از آغاز حرکت سیاسی تا پایان حکومت عبدالله مامون (218-100 ه.ق)

عباسیان - دومین سلسله حکومت گر در تاریخ اسلام - از دوران شروع مبارزه سیاسی علیه امویان تا دوره های بعدی حیات سیاسی خود، همواره بر منابعی در اثبات مشروعیت سیاسی تکیه داشته اند. آنان در آغاز با اتکا بر مشروعیت ناشی از پیوند نسبی با پیامبر(ص) توانستند امویان را برانداخته و حکومت را به دست آورند. این پژوهش بر آن است تا با گردآوری اطلاعات و داده های تاریخی به روش کتابخانه ای و واکاوی آن ها، نشان دهد چگونه تغییر در صف بندی سیاسی دشمنان عباسیان، باعث شد آنان با تغییر در منابع مورد اتکایشان در مشروعیت سیاسی، روایی دولتشان را تثبیت و تبلیغ نمایند. همراهی ابتدایی آنان با نظریه مشروعیت شیعه و سپس زاویه گرفتن با آن در مواجهه با دشمنان نوپدید، نشان می دهد که عباسیان هدف غایی خود - حفظ قدرت - را برتر از هر اندیشه و انگیزه دیگر می دانستند. یافته های این پژوهش نشان می دهد تغییر در منابع مشروعیت، ارتباط مستقیمی با صف بندی های سیاسی دشمنان عباسیان تا پایان خلافت مامون داشت؛ تا آنجا که می توان از منابع به کار گرفته شده توسط آن ها برای القای مشروعیت به آگاهی هایی درباره دشمنان سیاسی آنان دست یافت.