مقایسه تاثیر حاد ترکیب کشش عضلات آگونیست و آنتاگونیست بر دامنه‎ی حرکتی ایستا و پویای لگن خاصره در افراد سالمند

تغییرات عضلانی-تاندونی مرتبط با روند پیری به ویژه بر عضلات دو مفصلی، مانند خم کننده ها و اکستانسورهای زانو و لگن تاثیر می گذارد، دامنه حرکت را محدود می کند و توزیع گشتاور را در اطراف مفاصل تغییر می دهد و در نتیجه انعطاف پذیری را به صورت جدی کاهش می دهد. تمرینات کششی می تواند ابزار مهمی در به حداقل رساندن این تغییرات باشد. هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر حاد ترکیب کشش عضلات آگونیست و آنتاگونیست بر دامنه‎ی حرکتی ایستا و پویای لگن خاصره در افراد سالمند بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. شرکت کنندگان شامل 120 نفر افراد سالمند 65 سال به بالا شهرستان مشهد بود که بصورت تصادفی در چهار گروه با پروتکل تمرینات کششی متفاوت (فلکسور و اکستنسور ایستا، فلکسور و اکستنسور پویا، فلکسور ایستا و اکستنسور پویا، فلکسور پویا و اکستنسور ایستا) قرار گرفتند. پروتکل تمرینی به مدت 12 جلسه طی 4 هفته انجام شد. متغیرهای دامنه حرکتی ایستا و پویای لگن خاصره در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری و ثبت گردید و داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس به همراه آزمون تعقیبی بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که هر چهار پروتکل تمرینی ایستا و پویا باعث بهبود معناداری در میزان کشش ایستا و پویای آزمودنی ها می شود (05/0≥P). همچنین نتایج حاکی از آن بود که پروتکل تمرینی فلکشن پویا، اکستنشن ایستا نسبت به دیگر پروتکل ها به شکل معناداری منجر به نتایج بهتری گردید. باتوجه به اثرگذاری بهتر تمرینات فلکشن پویا و اکستنشن ایستا بر دامنه حرکتی افراد مسن، میتوان این تمرینات را جهت بهبود انعطاف پذیری این جمعیت استفاده کرد.