مقایسه ی اثر استفاده از بافر شیمیایی و باکتری های مصرف‎ کننده اسید بر قابلیت هضم و تخمیر، عملکرد رشد و کیفیت گوشت بره های تغذیه شده با جیره های پرکنسانتره

جیره های پر کنسانتره به سرعت در شکمبه تجزیه می شوند و با تولید سریع و زیاد اسید لاکتیک pH شکمبه را کاهش می دهند. استفاده از بافر شیمیایی یا بیولوژیکی باعث بهبود شرایط هضم و تخمیر در جیره ی با کنسانتره بالا می شود. بر این اساس این پژوهش با هدف مقایسه ی تاثیر استفاده از باکتری مصرف‎کننده اسید به عنوان تنظیم کننده pH (بافر بیولوژیکی) و بافر شیمیایی برای بهبود قابلیت هضم و تخمیر جیره ه ای پرکنسانتره انجام شد.

مواد و روش‏ ها:

 در آزمایش حاضر از 21 راس بره نر پرواری عربی با میانگین وزن 2/50 ± 34/35 کیلوگرم و میانگین سن 1 ± 8 ماه در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تیمار و 7 تکرار به مدت 50 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه، بدون بافر و باکتری)، 2- جیره شاهد + یک درصد بافر بیکربنات سدیم، 3- جیره شاهد + سه میلی لیتر باکتری مگاسفرا السدنی به همراه دو گرم مخمر ساکارومایسس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. مصرف خوراک، قابلیت هضم مواد مغذی، عملکرد پروار، فراسنجه های خونی و تخمیری شکمبه، جمعیت پروتوزوآ، و برخی ویژه گی های کیفی گوشت اندازه گیری شدند. در پایان دوره، بره ها کشتار و اجزای لاشه مورد تجزیه و وزن کشی قرار گرفت.

یافته‏ ها:

 قابلیت هضم مواد مغذی و عملکرد رشد تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. جمعیت پروتوزوآی شکمبه در تیمار دریافت کننده ی باکتری-مخمر نسبت به شاهد به طور معنی داری بیشتر بود (0/05>p). غلظت نیتروژن آمونیاکی و pH شکمبه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت، به طوری که در تیمارهای حاوی بافر شیمیایی و یا بیولوژیکی نسبت به شاهد pH شکمبه افزایش و نیتروژن آمونیاکی کاهش یافت. اما فراسنجه های خونی و کبدی، ویژه گی های لاشه نظیر اندازه و وزن قطعات لاشه، شاخصه های رنگ سنجی گوشت تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت.

در کل، نتایج آزمایش حاضر نشان داد که استفاده از باکتری مصرف‎کننده اسید به عنوان تنظیم کننده pH، اثراتی قابل رقابت با بافر بیکربنات و حتی در مواردی بهتر دارد.