تروریسم سایبری؛ تهدیدی علیه سیستم های کنترل صنعتی زیرساخت های کشورهای غرب آسیا

منطقه غرب آسیا طی چند سال اخیر و به طور مشخص، بعد از حادثه 11 سپتامبر 2001 با گسترش تروریسم و فراگیر شدن فضای تقابلی و جنگ نیابتی مواجه شده است. ورود فناوری اطلاعات در زیرساخت های حیاتی کشورهای مختلف اعم از آب، برق، نفت، گاز و... ضمن کاهش هزینه ها و راحتی کنترل مصرف و پایش باعث ایجاد فضاهایی شده که به حفره های امنیتی مشهور شده است. اهمیت موضوع در این است که پیامدهای چنین چالشی برای کشورهایی نظیر کشورهای جنوب غرب آسیا که از بعد فناوری در حوزه های صنعتی و زیرساختی وابسته به غرب می باشند (فاقد توانمندی های بومی در حوزه سیستم های کنترل صنعتی می باشند) و دارای اقتصادهای ملی تک محصولی و مبتنی بر صادرات نفت، گاز و محصولات پتروشیمی می باشند؛ فراگیر می باشد و در این ایام شاهد گسترش ورود جریان ها و رویکردهای تروریستی به حوزه حملات سایبری و توسعه تروریسم سایبری می باشیم. سوال اصلی در این بررسی این است که در صورت گسترش فضای جنگ نیابتی و روند به کارگیری تروریسم نیابتی توسط کشورهای منطقه به حوزه سایبری؛ کدام یک از زیرساخت های سایبری توسط تروریسم سایبری مورد تهاجم قرار خواهد گرفت؟ روش پژوهش در این بررسی توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای می باشد. بر طبق نتایج به دست آمده مشخص گردید موضوع تسری دامنه جنگ های نیابتی حاکم بر منطقه جنوب غرب آسیا به حوزه تروریسم سایبری که توسط گروه های غیردولتی صورت می پذیرد، تهدیداتی را با آثار و پیامدهای متنوع و گسترده متوجه زیرساخت های اساسی دارای سیستم های کنترل صنعتی می نماید.