تاثیر هشت هفته تمرینات حس عمقی با چشمان بسته بر روی تعادل ایستا و پویا در دختران نوجوان بالرین در استان تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات تعادلی با چشمان باز یا بسته بر روی تعادل ایستا و پویا در دختران نوجوان بالرین بود.

تعداد 20 دختر بالرین در دامنه سنی 15-8 سال و سابقه بین 6 ماه تا 1 سال تمرین باله انتخاب شدند. این افراد به صورت هدفمند در دو گروه 10 نفره تمرینات تعادلی با چشمان بسته (تمرینات حس عمقی) و تمرینات تعادلی با چشمان باز قرار گرفتند. هر دو گروه علاوه بر تمرینات روتین باله به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه (30 دقیقه تا 1 ساعت) در تمرینات تعادلی شرکت کردند. 48 ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی در هر دو گروه، پس آزمون گرفته شد. برای اندازه گیری تعادل ایستا از آزمون لک لک و تعادل پویا از آزمون ستاره استفاده شد. از آزمون های آنالیز واریانس با اندازه‏گیری مکرر، تی‏وابسته و تی مستقل برای بررسی داده ها استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد که هر دو نوع تمرین تعادل با چشم باز و بسته نسبت به پیش آزمون موجب بهبود تعادل ایستا و تعادل پویای پای برتر و غیربرتر شدند. تمرینات با چشم بسته موجب افزایش معنی دار تعادل ایستا نسبت به گروه تمرین با چشم باز شد (006/0 = p) اما در تعادل پویای پای برتر (122/0 = p) و غیربرتر (129/0 = p) تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت.

با توجه به نتایج می توان گفت که هشت هفته تمرینات تعادلی با چشمان باز و بسته موجب بهبود تعادل در دختران بالرین نوجوان می شود.