جلوه سیمرغ در شاهنامه فردوسی و منطق الطیر عطار

هدف و انگیزه ما در انتخاب و واکاوی موضوع، اهمیتی است که سیمرغ به عنوان نماد در ادب عرفانی دارد. حضور سیمرغ در فرهنگ ایران به باستان بازمی گردد. در داستان رمزی منطق الطیر، هدهد پیر مغان و هریک از مرغان، رمزی از سالکان هستند و سیمرغ، رمز حق و حقیقت است که مرغان برای رسیدن به وی ملزم به گذراندن هفت وادی سخت و دشوار هستند. سیمرغ در شاهنامه مانند زال پدیده ای پیچیده و نشانه ای از تلقین های متضاد اقوام ایرانی است و چهار بار در این اثر حضور پیدا می کند این پژوهش با تکیه بر منطق الطیر و شاهنامه، ویژگی های ظاهری، محل زندگی و بعد معنایی سیمرغ را مورد بررسی قرار می دهد و به مقایسه اجمالی مختصات این پرنده اسطوره ای در این دو اثر می پردازد. این پژوهش به روش کتابخانه ای-توصیفی مطالعه و تدوین شده است.