بازخوانی انتقادی سیاستگذاری رفتاری؛ تاملاتی برای بهره گیری از الگویی نوظهور در سیاستگذاری عمومی

هدف اصلی سیاست های عمومی، تغییر رفتار عموم مردم در راستای منافع عمومی است. در رویکردهای سنتی سیاستگذاری، عمدتا با استفاده از سازوکارهای اجبار و از طریق ابلاغ دستورالعمل ها و یا بهره گیری از سازوکارهای اقتصادی مانند تغییر قیمت و وضع مالیات، اهداف سیاست ها پیگیری می شد. اما در سال های اخیر، الگوهای ارایه شده در «سیاستگذاری رفتاری» به سمت استفاده از روش های پیچیده تری رفته اند که ضمن کنترل و جهت دهی به رفتارهای اجتماعی، رضایت بیشتر شهروندان را نیز به دنبال داشته باشند. اما استفاده از این الگو در سیاستگذاری با انتقاداتی همراه بوده است. هدف این مقاله شناسایی و تبیین دقیق این چالش ها است. نتایج این تحقیق که بر اساس تحلیل مضمون آثار این حوزه انجام شده است نشان می دهد که  چالشهای مهمی، کارآمدی این الگوی سیاستگذاری را تهدید می نماید که آنها را می توان تحت دو عنوان کلی چالش های رویکرد قیم مآبی و چالش های مختص سازوکارهای رفتاری در نظر گرفت.