تحلیل پیامدهای سیاست تقابل و تعامل در مناسبات سیاسی ایران و عربستان

روابط ایران و عربستان پس از حدود یک قرن به عنوان دو همسایه بزرگ و مسلمان در خاورمیانه همواره شاهد فراز و نشیب و روندی از واگرایی و هم گرایی بوده است. این روابط، قبل از پیروزی انقلاب با شیب کمتر و بعد از آن با شیب بسیار تند و اکثرا در تضاد و تقابل و در یک دهه اخیر، سیری واگرایانه و قطع رابطه را تجربه نمود هرچند که با تدابیر سیاستمداران به جنگی بزرگ میان این دو کشور منتهی نشد. در بررسی روابط حاضر تلاش می شود به این پرسش پاسخ داده شود که کدام یک از رویکردهای تعامل یا تقابل می تواند در راستای منافع ملی دو کشور موثر باشد؟ از رهگذر پاسخ یابی برای این پرسش، راه های رسیدن به یک همزیستی مسالمت آمیز و ماندگار میان دو کشور را با شناسایی عوامل هم گرایی و واگرایی آنها مورد بررسی و تحلیل قرار می دهیم؛ هر چند عوامل تقابل در روابط یکصد ساله آنها، عمدتا ناشی از اختلافات ایدیولوژیک و تخریب یکدیگر بوده است.