اثر تمرین هوازی و امگا-3 بر عوامل التهابی و استرس اکسیداتیو بافت قلب موش های سالمند تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب

افزایش سن و چاقی با التهاب سیستمیک و افزایش استرس اکسیداتیو همراه است. فعالیت ورزشی هوازی و امگا-3 نقش مهمی در تعدیل استرس اکسیداتیو و التهاب دارند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی و امگا-3 بر عوامل التهابی و استرس اکسیداتیو بافت قلب موش های سالمند تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب می باشد.

در این مطالعه ی تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن 26/95 ± 311/32) در پنج گروه رژیم غذایی نرمال (Normal diet) ND، رژیم غذایی پرچرب (High-fat diet) HFD، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (High-fat diet-training) HFDT، رژیم غذایی پرچرب- امگا-3 (High-fat diet-omega3) HFDω3، تمرین-رژیم غذایی پرچرب-امگا-3 (High-fat diet-training-omega3) HFDTω3 قرار گرفتند. گروه های مکمل، طی دوره ی مداخله، روزانه 1 گرم امگا-3 (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) را به صورت خوراکی دریافت کردند. برنامه ی تمرین هوازی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 60-50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. غلظت بافتی گلوتاتیون پراکسیداز (Glutathione peroxidase) GPX، کاتالاز (Catalase) CAT، سوپراکسید دیسموتاز (Superoxide dismutase) SOD و مالون دی آلدیید (Malondialdehyde) MDA به روش الایزا با استفاده از کیت های مخصوص موش های صحرایی، اندازه گیری شد.

بیان ژن TNF-α، IL-6 و NF-κB در گروه های HFDT، HFDω3 و HFDTω3، کاهش معنی داری داشت. این کاهش در گروه های HFDTω3 نسبت به HFDT و HFDω3 نیز مشاهده شد. همچنین کاهش معنی داری در مقادیر MDA مشاهده گردید. افزایش معنی دار در مقادیر Nuclear factor erythroid 2-related factor 2 = Nrf2، SOD، GPX و کاتالاز در گروه های تجربی، نسبت به گروه HFD مشاهده شد.

تمرین هوازی همراه با امگا-3 ممکن است با کاهش التهاب و فشار اکسایش، باعث بهبود آسیب قلبی ناشی از HFD در موش های سالمند شود.