اثر همزمان پروژسترون و بربرین بر سطح گونه های فعال اکسیژن در سلول های K562
لوسمی میلویید مزمن (CML) یکی از انواع غیرشایع سرطان خون است که از سلول های بنیادی مغز استخوان منشا می گیرد. پروژسترون (P4) و بربرین (BBR) ترکیبات زیست فعالی هستند که رشد سلول های تومور را مهار می کنند. در این مطالعه، ما اثر همزمان P4 و BBR را بر روی سطح گونه های فعال اکسیژن (ROS) در سلول های K562 ارزیابی کردیم. سلول های K562 در محیط حاوی سرم کشت شدند و به طور همزمان با غلظت های مختلف IC50، P4 و BBR در زمان های 24 (125 میکرومولار:BBR؛ 4/102 میکرومولار:P4)، 48 (114 میکرومولار:BBR؛ 4/78 میکرومولار:P4) و 72 (45 میکرومولار:BBR؛70 میکومولار:P4) ساعت تیمار شدند. سپس بقای سلولی و سطح ROS به ترتیب با استفاده از روش MTT و دی کلروفلورسین دی استات (DCF) توسط فلوسایتومتری تعیین شد. نتایج ما نشان داد که ترکیب P4 و BBR سلول ها را به طور موثرتری نسبت به P4 و BBR به تنهایی در 72 ساعت مهار کرده و همچنین P4 و ترکیب آن ها باعث کاهش سطح ROS در سلول ها در مقایسه با BBR و سلول های تیمار نشده در 24 و 72 ساعت گردید. به طور خلاصه می توان چنین استنباط کرد که احتمالا P4 از طریق مسیر وابسته به ROS و BBR از طریق مسیر مستقل از ROS، رشد سلول ها را مهار کرده باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.