کربوکسی متیلاسیون صمغ کندرو بررسی گرانروی و شاخص های رنگ سنجی

کندر یک صمغ رزینی است که از برخی گونه های جنس Boswellia به دست می آید. استفاده از  کندر جهت مصارف غذایی و دارویی به بیش از پنج هزار سال قبل باز می گردد، ولی با وجود اهمیت و کاربرد آن فقط 27-35% از آن محلول در آب می باشد. با توجه به نامحلول بودن بخش اعظم صمغ کندر، در پژوهش حاضر  با استفاده از روش سطح پاسخ، تاثیر استفاده از شرایط مختلف اصلاح شیمیایی (غلظت  NaOH  (X1)، دمای واکنش (X2)، غلظت منوکلرواستیک اسید [1]((MCA(X3)) برروی افزایش درصد حلالیت صمغ کندر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از فرآیند بهینه سازی اصلاح شیمیایی صمغ کندر بیانگر این مطلب است که بیشترین میزان  درصد حلالیت برابر85.49% بود. لذا غلظت NaOH  و MCA  به ترتیب برابر 0.048 ،  0.016 مول و دما 75 درجه سلیسیوس به عنوان بهترین شرایط بهینه سازی انتخاب شد. در ضمن، گرانروی ذاتی و وزن مولکولی صمغ بومی بیشتر از صمغ اصلاح شده در شرایط بهینه بود. بین ویسکوزیته ظاهری صمغ طبیعی (mPa.s  726/0 ± 02/18) و اصلاح شده (mPa.s 681/0 ± 36/17) تفاوت معنی داری دیده می شود(p<0.05). نتایج حاکی از این است که صمغ بومی و اصلاح شده در شرایط بهینه رفتار نسبی رقیق شونده با افزایش سرعت برشی را نشان داده و رفتار آنها مشابه سودوپلاستیک می باشد. آزمون رنگ سنجی با نرم افزار image J حاکی از آن بود که کربوکسی متیلاسیون صمغ کندر منجر به تغییرات معنی داری (P <0.05) در فاکتور اختلاف رنگی کل (ΔE) و مقادیر شاخص روشنایی (WI)، فاکتور روشنی L*، فاکتور قرمزی- سبزی (a*) و فاکتور زردی- آبی (b*) شده است.