بررسی تاثیر مشخصات دوغاب زیستی بر تثبیت سطوح انباشتگاه های معدنی

مقدار قابل توجهی از مواد معدنی انباشته شده در انباشتگاه ها در اثر وزش باد پخش شده و علاوه بر به هدر رفتن ماده معدنی، آلودگی محیط زیست را به همراه خواهند داشت. در این مقاله پتانسیل استفاده از ترسیب میکروبی کلسیم کربنات (دوغاب زیستی) در تثبیت انباشته های معدنی در مقابل وزش باد مورد بررسی قرار گرفته است. در این روش، اجزای ماده ناپایدار (مواد معدنی یا باطله های خرد و انباشته شده) با استفاده از رسوب کلسیم کربنات ایجاد شده به وسیله عملکرد باکتری اسپوروسارسیناپاستوری، به هم متصل شده و در مقابل وزش باد پایدار می شود. در این مطالعه انباشته های تهیه شده از باطله فرآیند هیدرومتالورژی کارخانه فرآوری معدن سرب و روی انگوران در مقیاس آزمایشگاهی تحت مقادیر مختلف مواد پایه دوغاب (احجام مختلف محلول باکتری، کلسیم کلرید و اوره) و در سرعت های متفاوت باد بررسی شد. برای طراحی بهینه الگوهای آزمایشگاهی، از روش رویه پاسخ با 5 سطح تغییر برای هر متغیر استفاده شده که منجر به انجام 31 آزمون آزمایشگاهی شد. نتایج آزمون ها و مدلسازی ها نشان داد که در حالت بدون دوغاب پاشی، وزش باد با سرعت تقریبی 10 متر بر ثانیه قادر به برداشت 22 درصد خاک انباشته شده در مدت زمان یک دقیقه است ،در حالی که فقط با یک مرحله پاشش دوغاب زیستی (محلول باکتری، کلسیم کلرید و اوره به میزان 56/0 میلی لیتر بر سانتی متر مربع)، مقدار برداشت خاک به 54/0 درصد وزن کل انباشته کاهش می یابد.