تعیین سهم سبک های دلبستگی و سبک های مقابله ای در پیش بینی بی ثباتی زندگی زناشویی با نقش واسطه ای تاب آوری در زوج های متعارض

ثبات زناشویی به عنوان شاخص استمرار و دوام هسته ای از استقلال، اعتماد و دوستی دوجانبه مطرح می شود و عامل پیش بینی کننده شادی و شادکامی زناشویی به شمار می رود و از عوامل فردی و بین فردی متعددی تاثیر می پذیرد لذا هدف این پژو هش تدوین مدل ساختاری پیش  بینی بی ثباتی  زندگی  زناشویی بر مبنای سبک های دلبستگی و سبک های  مقابله ای : نقش  واسطه ای تاب آوری در  زوج های  متعارض بود.

روش پژوهش:

 روش پژوهش توصیفی از  نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل زوج های  مراجعه کننده به مراکز  مشاوره نیروی  انتظامی  در  شهر  تهران در  سال 1398 بود  که با روش نمونه گیری در دسترس (داوطلبانه) انتخاب تعداد 300 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به مقیاس بی ثباتی ازدواج ثبات زناشویی ادواردز و همکاران (1987)، ،پرسشنامه سبک های مقابله ای که توسط لازاروس و فولکمن (1985) وپرسشنامه تاب آوری کانر و دیوید سون (2003) پاسخ دادند.

نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که یافته ها نشان داد که سبک های مقابله ای به طور مستقیم پیش بینی کننده بی ثباتی زندگی زناشویی در زوجین متعارض می باشد و تاب آوری نقش میانجی معنی داری در ارتباط بین سبک های مقابله ای هیجان مدار و مساله مدار و بی ثباتی زناشویی داشت، همچنین نتایج نشان دادن تاب آوری نقش میانجی معنی داری در ارتباط بین سبک دلبستگی ایمن  سبک دلبستگی نا ایمن اجتنابی  با بی ثباتی زناشویی داشت. با این حال تاب آوری نقش میانجی معنی داری در ارتباط بین سبک دلبستگی دو سوگرا با بی ثباتی زناشویی نداشت. (P<.01)

 با توجه به نقش سبک های مقابله ای، سبک های  دلبستگی وتاب اوری در  پیش بینی بی ثباتی زندگی زناشویی، می توان نتیجه گرفت آموزش  سبک های  مقابله ای کارآمد، توجه به تاب آوری و و شناسایی سبک های  دلبستگی زوجین بین زوجین می تواند از آسیب های  تهدید کننده پایداری  زندگی  زناشویی پیشگیری کند.