استخراج منحنی های شدت- مدت- فراوانی به کمک نظریه فرکتال و ارزیابی اثر تغییر اقلیم بر آن (مطالعه موردی: بوشهر)

جهت جلوگیری از بروز مشکلات آینده در سامانه های زهکشی شهری، باید اثرات تغییر اقلیم بر هیدرولوژی و تشدید احتمالی چرخه هیدرولوژیکی در نظر گرفته شود. منحنی های شدت- مدت- فراوانی بارش، ابزاری استاندارد جهت تجزیه وتحلیل ریسک هیدرولوژیکی و طراحی هستند. هدف مطالعه حاضر، استخراج منحنی ها در شرایط تغییر اقلیم با استفاده از تیوری فرکتال (Fractal theory) در ایستگاه بوشهر است. با تبعیت کردن بیشینه شدت بارش از رفتار مونوفرکتالی (Mono-fractal)، منحنی ها برای گذشته (1982-2019) استخراج شدند. جهت به دست آوردن داده های بیشینه شدت بارش در آینده ابتدا عملکرد دو مدل ریزمقیاس نمایی آماری LARS-WG (Long Ashton Research Station - Weather Generator) و SDSM (Statistical DownScaling Model) در شبیه سازی بیشینه بارش روزانه با استفاده از شاخص های  (Coefficient of Determination)، RMSE (Root Mean Square Error)، MAE (Mean Absolute Error) و NSE (Nash-Sutcliffe) بررسی شد. نتایج نشان داد مدل LARS-WG از دقت بالاتری برخوردار است. سپس منحنی ها برای آینده (2021-2058) استخراج شدند. مقایسه منحنی های گذشته و آینده نشان داد که منحنی های مربوط به داده های آینده تحت سناریوی RCP4.5 (Reperesentative Concentration Pathway) در همه دوره بازگشت ها دارای افزایش بوده و تحت سناریوی RCP8.5، به جز در دوره بازگشت دو سال، در باقی دوره بازگشت ها افزایش داشته است. درمجموع میانگین منحنی ها %20/26 تحت سناریوی RCP4.5 و %48/9 تحت سناریوی RCP8.5 افزایش داشته است.