"سیاست دوستی" در نگاه دولت سید محمد خاتمی (1384-1376) بر اساس نظریه دریدا

"دوستی" از جمله مقولات برجسته تاریخ اندیشه سیاسی است. پژوهش های انجام شده، عمدتا بررسی دیدگاه نظری اندیشمندان این حوزه در متون پیشین و معاصر بوده است. مطالعه این مقوله در اندیشه سیاسی انقلاب اسلامی ایران و دولت های برآمده از آن مغفول مانده است. یکی از ادعاهای محوری انقلاب اسلامی، ایجاد فضای دوستی، احترام به کرامت انسان و عدم تبعیض است که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد تاکید قرار گرفته و دولت ها موظف به تحقق آن هستند. اما بررسی دیدگاه دولت های برآمده از انقلاب نشانگر ابهام در پرداختن به این ادعا بوده است. براین اساس هدف پژوهش پرداختن به این پرسش است که نگاه سید محمد خاتمی به عنوان رییس دولت اصلاح طلبی در ایجاد فضای دوستی در جامعه متکثر ایران چگونه بوده است؟ در پاسخ به پرسش پژوهش با بهره گیری از رهیافت تفسیری شلایرماخر، همچنین با بهره گیری از مطالعات اسنادی، نگاه خاتمی مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش که بر مبنای شاخص های برابری انسانی، تفاوت پذیری، دیگرپذیری، مسیولیت در برابر دیگری، بخشودن و امید به آمدن دوستی در دستگاه نظری دریدا مورد ارزیابی قرار گرفته، نشان می دهد نگاه خاتمی به سیاست دوستی دریدا نزدیک بوده و از الگوی دوستی "شبه دریدایی" پیروی کرده است.