تبیین و نقد ادله حجیت مصالح مرسله
مصالح مرسله به معنای کشف مصلحت حکم و محافظت بر مقصود شارع با تکیه بر عقل، از جمله مبانی عقلی ظنی است که برخی از مذاهب اهل تسنن آن را به عنوان منبع شناخت احکام پذیرفته اند. اهل تسنن به جهت دوری از اهل بیت و جانشینان واقعی پیامبر بعد از وفات آن حضرت دستشان از منبع رسالت و ولایت زلال فقه احکام کوتاه شد و برای یافتن حکم شرعی در مسایل نو ظهور به مبانی عقلی ظنی از جمله مصالح مرسله روی آوردند که نزد عدهای از دانشمندان فقه اسلام به ویژه پیروان مکتب اهل بیت با مخالفت و اشکالات جدی روبرو شده است. آنان برای اثبات مدعای خود به ادله عقلی و نقلی و نیز به سیره صحابه تمسک کردند که هر یک مورد نقد و اشکال واقع شد و مدعای آنان ناتمام بود و نتوانست پشتوانه قطعی بر حجیت مصالح مرسله در کشف احکام شرعی باشد. گرچه منکرین حجیت مصالح مرسله به ادلهای برای عدم حجیت مصالح مرسله استدلال کردند، اما با وجود ناتمام بودن ادله، حجیت و اصل عدم حجیت ظنون، مصالح مرسله تحت اصل عدم حجیت طنون باقی میماند و نمیتواند به عنوان منبع قطعی شناخت و استنباط احکام شرعی فرعی پذیرفته شود. از این رو در این مقاله در صدد هستیم ادله حجیت مصالح مرسله را با مطالعه و کاوش در منابع موجود، مورد نقد و بررسی قرار دهیم تا روشن شود؛ مبانی ظنی عقلی از قبیل مصالح مرسله نمیتواند کاشف مقصود شرع و منبع شناخت احکام شرعی قرار داده شود.
مصلحت ، حجت ، مقاصد ، اهل تسنن ، مصالح مرسله
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.