روش های برآورد مقادیر برداشت و تخلیه منابع آب زیرزمینی (بخش اول: روش های مبتنی بر تجربیات بین المللی)

رشد جمعیت، توسعه اقتصادی و تغییرات رژیم غذایی جوامع، منجر به افزایش تقاضای آب و غذا شده است. ازاین رو، بررسی نحوه مدیریت منابع آب زیرزمینی با شرایط به وجودآمده و محتمل در آینده، لازم به توجه است. روش های برآورد تخلیه منابع آب زیرزمینی عبارتند از روش های مبتنی بر حجم (براساس داده های تراز هیدرولیکی، براساس سنجش از دور با GRACE و براساس مدل های جهانی)، روش های مبتنی بر بیلان آب (براساس مدل های هیدرولوژیکی جهانی و براساس روش های سنجش از دور و مدل ها) و برآورد های غیرمستقیم زمین سنجی یا ژیودزیکی. روش های مختلف برآورد تخلیه منابع آب زیرزمینی دارای مزایا و معایبی هستند. روش های مبتنی بر داده های تراز هیدرولیکی تا حدودی قدیمی هستند و در صورت وجود خطاهای انسانی احتمالی در سیستم اندازه گیری، عدم قطعیت این روش ها افزایش می یابد. از سوی دیگر، روش های غیرمستقیم و استفاده از مدل های جهانی، تکامل یافته اند که پیشرفت ها و دقت قابل توجهی را به همراه دارند. با این حال، کاربری این روش ها وابسته به وجود داده های زمینی است. در واقع با توسعه امکانات آماربرداری و افزایش دقت در شبیه سازی و برداشت داده ها، امکان تغییر روش به روش های دقیق تر وجود دارد اما بدون داشتن داده های دقیق، کاربرد این رویکردها توصیه نمی شود. از طرفی این بررسی نشان می دهد که هم برآورد نرخ های تخلیه فعلی و هم در دسترس بودن منابع آب زیرزمینی تجدیدناپذیر در آینده بسیار نامطمین هستند. برای کاهش عدم قطعیت در آینده نزدیک، باید داده ها و چالش های پژوهشی قابل توجهی برطرف شوند تا بتوان برنامه پایداری منابع آب زیرزمینی در کشور را در راستای بهبود برنامه های پایداری منابع آب زیرزمینی و با توجه به اقتصاد این منابع تدوین نمود.