پدیدارشناسی تجارب معلمان در آموزش مجازی ریاضی به کودکان با نیازهای ویژه

هدف از انجام پژوهش حاضر، مطالعه و بازنمایی تجارب معلمان از آموزش مجازی کودکان با نیازهای ویژه، در درس ریاضی می باشد. روش پژوهش، کیفی و از نوع پدیدارشناسی است. معلمان با نیازهای ویژه شهرستان سقز که در سال تحصیلی 1401-1400 تجربه آموزش ریاضی به دانش آموزان ابتدایی در مدارس کودکان با نیازهای ویژه را داشته اند، میدان تحقیق این پژوهش کیفی بودند. ابتدا معلمان به صورت هدفمند انتخاب شدند؛ سپس برای جمع آوری داده ها، از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد و گردآوری داده ها و فرایند مصاحبه، تا اشباع نظری ادامه یافت. پس از ضبط مصاحبه، متن آن‎ها پیاده شد. جهت تایید روایی و اطمینان پذیری، یافته ها به شرکت‎کنندگان ارایه و نظراتشان دریافت ‎شد؛ سپس برای تحلیل داده‎ها، با استفاده از راهبرد هفت مرحله‎ای کلایزی، مضامین اصلی و مضامین فرعی استخراج گردید. یافته‎ها شامل 7 مضمون اصلی است که عبارتند از: تاثیر خانواده، ارزشیابی غیرواقعی، زیرساخت برای آموزش مجازی، توانمندسازی معلمان، فرصت های نوین، معایب و راهبردهای اثربخشی تدریس. نتایج پژوهش نشان داد که خانواده ها باید به عنوان مخاطب آموزش مجازی توجیه شوند؛ همچنین دوره های استفاده موثر از ظرفیت مجازی در آموزش برای معلمان برگزار شود تا آموزش مجازی در آینده بتواند به عنوان مکمل آموزش حضوری در آموزش درس ریاضی ایفای نقش کند. لازم است در آموزش مجازی برای کودکان با نیازهای ویژه با طیف های مختلف، تمهیدات و ملاحظات خاصی در نظر گرفته شود.