اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعارض زناشویی و کیفیت زندگی جانبازان جنگ ایران-عراق

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعارض زناشویی و کیفیت زندگی جانبازان جنگ ایران - عراق بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه جانبازان مراجعه کننده به مرکز مشاوره بنیاد ایثارگران شهر مشهد در سال 1401 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند بر اساس نمرات اولیه پرسشنامه ها 30 نفر انتخاب و بعد در 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل به طور تصادفی قرار گرفتند. برای سنجش تعارض زناشویی و کیفیت زندگی از پرسشنامه های تعارض زناشویی (KMCS) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHO-QOL-BREF) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کواریانس یک متغیره و تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر متغیر تعارض زناشویی (001/0 = P 993/15= F)، و کیفیت زندگی  (001/0 = P 934/67 = F) موثر است و در پی این درمان کیفیت زندگی افزایش و تعارض زناشویی در نمونه پژوهش کاهش یافته است. از یافته های فوق می توان نتیجه گرفت که از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای کاهش تعارض های زناشویی و بهبود کیفیت زندگی جانبازان در محیط های بالینی می توان استفاده کرد.