مقایسه سطح تستوسترون، دهیدرواپی آندرسترون سولفات و شاخص های تن سنجی بین بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مصرف کننده متفورمین و سیپروترون کامپاند

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) با هیپرآندروژنیسم و چاقی ارتباط دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سطح تستوسترون، دهیدرواپی آندرسترون سولفات و شاخص های تن سنجی بین بیماران مبتلا به PCOS مصرف کننده متفورمین و سیپروترون کامپاند انجام شد.

این مطالعه مقطعی- تحلیلی در سال 1401 با مرور مستندات پزشکی شامل سن، شاخص توده بدنی (BMI)، محیط دور کمر (WC)، نسبت دور کمر به دور باسن (WHR)، نسبت دور کمر به قد (WHtR)، سطح سرمی تستوسترون و دی هیدروکسی اپی آندرسترون سولفات قبل و بعد از مصرف دارو به مدت 3 ماه انجام شد. 220 شرکت کننده در 4 گروه 55 نفره: 1) مصرف کننده متفورمین 500 میلی گرم روزانه، 2) مصرف کننده سیپروترون کامپاند 2 میلی گرم روزانه، 3) مصرف کننده همزمان متفورمین و سیپروترون کامپاند به طور همزمان و 4) شرکت کنندگان فاقد PCOS به عنوان کنترل قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 25) و آزمون های تی زوجی و آنووا انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

قبل از مداخله، میانگین سطوح سرمی تستوسترون و دی هیدروکسی اپی آندروسترون سولفات در گروه های مداخله به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل فاقد PCOS بود (به ترتیب 001/0>p و 005/0=p) که پس از مداخله این اختلاف معنی دار نبود (به ترتیب 111/0=p و 423/0=p). علاوه بر این، مصرف متفورمین به تنهایی باعث افزایش BMI (001/0=p) و WC (001/0=p) و کاهش WHtR (026/0=p) نسبت به گروه کنترل شد. مصرف همزمان داروهای متفورمین و سیپروترون کامپاند با کاهش میانگین WC در مقایسه با گروه کنترل همراه بود (001/0=p).

مصرف متفورمین و سیپروترون کامپاند به تنهایی یا به طور همزمان، اثری بر سطح سرمی آندروژن ها ندارد. تجویز همزمان متفورمین و سیپروترون کامپاند در PCOS ممکن است چاقی شکمی را در بیماران PCOS کاهش دهد.