بررسی عوامل تعیین کننده اندازه پارلمان در تعادل کارایی و نمایندگی ‏‏(مطالعه تطبیقی)‏

پارلمان نمونه ای از یک جامعه است که عوامل تعیین کننده اندازه آن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. مقاله پیش رو این فرضیه را مطرح می کند که تعیین تعداد کرسی های مجلس قانون گذاری، اقدامی است که میان کارایی و نمایندگی تعادل برقرار می کند. یکی از مولفه های مهم برای رسیدن به کارایی مطلوب، داشتن افراد کافی با تخصص های لازم برای انجام وظایف است. در صورت کمبود افراد و در پی آن نبود تخصص های لازم، گروه به کارایی مطلوب نخواهد رسید. هرچه گروه بزرگ تر باشد، تناسب آرا با تعداد کرسی ها، احزاب و نمایندگان گروه های کوچک، بیشتر می شود. بر این اساس در تحقیق حاضر تلاش بر این است تا با رویکردی علمی- تحلیلی از طریق آمارهای جمعیتی پارلمان های کشورهای مختلف به این پرسش پاسخ داده شود: چه ارتباطی میان تعداد نمایندگان مجلس با کارایی و نمایندگی آن مجلس وجود دارد؟ همچنین با طرح پرسشی فرعی سعی می شود پس از مقایسه بین شرایط مجلس شورای اسلامی ایران با کشورهای دیگر در این مقوله، بررسی شود که آیا الزام دو وظیفه مهم قانون گذاری و نظارت (بر اساس اصول 71 و 76 قانون اساسی)، با این تعداد نماینده باعث استفاده بیش از حد از اصل 85 قانون اساسی نشده است؟ چنان که از نتایج برمی آید مجلس شورای اسلامی به لحاظ اندازه نمایندگان در میان 239 پارلمان جهان رتبه 236 را دارد. این مسیله می تواند تاثیرات زیادی بر کارایی مجلس و نیز امر نمایندگی بگذارد.