اثر محافظتی کاتچین بر روی باروری موش های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

دیابت بسیاری از سیستم های فیزیولوژیک بدن را تحت تاثیر قرار داده و می تواند باعث اختلال در باروری گردد. از آنجاییکه کاتچین به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی می تواند باعث بهبود پارامترهای اسپرمی و افزایش باروری گردد، لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر کاتچین بر روی استرس اکسیداتیو، پارامترهای اسپرمی و توان باروری آزمایشگاهی (In-Vitro Fertilization= IVF) موش های دیابتی طراحی گردید.

در این مطالعه تجربی، 48 موش نر بالغ نژاد  NMRIبه 6 گروه 8 تایی شامل شاهد خوراکی، شاهد تزریقی، دیابتی، دیابتی به همراه دوز پایین کاتچین (25 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، دیابتی به همراه دوز متوسط کاتچین (50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دیابتی به همراه دوز بالای کاتچین (100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) القا گردید و بعد از اتمام دوره تیمار 30 روزه، پارامترهای اسپرمی، میزان هورمون تستوسترون، میزان کاتالاز، ظرفیت آکسیدانتی تام، مالون دی آلدیید و IVF مورد ارزیابی قرار گرفتند.

در موش های گروه دیابتی، تعداد اسپرم ها (1/24±28/63) و درصد تحرک اسپرم ها (1/46±53/47) و اسپرم های زنده (1/34±55/96) و همچنین زیگوت (1/56±57/68)، جنین های دو سلولی (3/92±62/93)، بلاستوسیست ها (1/49±41/69) و جنین های هچ شده (2/98±34/51) به طور معنی داری در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی داری یافته بودند (0/05p<). در گروه دیابتی، درصد اسپرم های نابالغ (0/30±13/41) و واجد DNA آسیب دیده (0/42±8/35) افزایش یافته بود. تجویز کاتچین باعث بهبود پارامترهای اسپرمی، میزان لقاح و رشد جنین گردید.

با توجه به اثرات مخرب دیابت بر روی باروری، کاتچین به دلیل داشتن قابلیت آنتی اکسیدانت و مهار رادیکال های آزاد می تواند باعث افزایش لقاح و باروری شود.