تبیین ارتباط مبانی انسان شناختی و عرفان اسلامی با گزاره های اخلاقی

پویایی و حرکت که یکی از خصوصیات بارز اخلاق عرفانی است را می توان نتیجه مبانی انسان شناختی و نگرش خاصی دانست که در این مکتب اخلاقی نسبت به انسان وجود دارد. باتوجه به فرضیات و سوالات مندرج، این تحقیق از جمله تحقیق های نظری به شمار می آید که در جمع آوری و تدوین آن از مطالعه اسناد کتابخانه ای استفاده شده و تجزیه وتحلیل اطلاعات نیز به صورت تحلیل کیفی می باشد. یافته ها حاکی از آن است که اخلاق عرفانی، بستری لازم و کافی را برای طرح گزاره های اخلاقی و به دست آوردن بالاترین آموزه های اخلاقی، به عنوان یکی از رویکردهای دقیق و عمیق اخلاقی با مبانی انسان شناختی غنی و جامع خود، فراهم آورده است. مبانی که از عرفان عملی در سامان دهی اخلاقی برتر و تحلیل مسایل اخلاقی و بازسازی منظومه کامل اخلاقی، بهره های بسیار جسته است. ساختن انسانی که همه صفات اخلاقی شایسته را به بالاترین نحو ممکن دارا باشد و آنچنان که در ظاهر حیات، رشد و پیشرفت دارد در باطن حیات هم حرکت صعودی داشته و به هر خوبی به بالاترین وجه آن نایل گردد، غایت مبانی انسان شناختی عرفانی و گزاره های اخلاقی متاثر از آن است.

اهداف پژوهش:

تبیین ارتباط مبانی انسان شناختی عرفان با گزاره های اخلاقی.معرفی ظرفیت و واقعیت عرفان اسلامی در برخورد با اخلاق.

سوالات پژوهش:

مبانی انسان شناختی عرفانی بر چه ابعادی اشاره دارد؟بین مبانی انسان شناختی عرفانی سعادت انسان و گزاره های اخلاقی چه ارتباطی وجود دارد؟