تاثیر ادراک دانش ‏آموزان از محیط کلاس و ارزشیابی بر نگرش به ریاضی با میانجی‏ گیری خودکارآمدی

هدف پژوهش حاضر، ارایه مدل ساختاری تاثیر ادراک دانش‏آموزان از محیط کلاس و ادراک از ارزیابی بر نگرش دانش‏آموزان به درس ریاضی با میانجیگری خودکارآمدی در مدارس متوسطه سطح دوم شهرستان نور می‏باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع معادلات ساختاری می‏باشد. با استفاده از شیوه نمونه‏گیری خوشه ای 281 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند. برای تحلیل اطلاعات از ضرایب همبستگی پیرسون و مدل‏سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ادراک از محیط کلاس، ادرک از ارزیابی و ‏خودکارآمدی با نگرش به ریاضی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که ضریب تاثیر ادراک از محیط کلاس بر نگرش در مدل معنادار نبوده اما ضریب تاثیر ادراک از ارزیابی روی نگرش مثبت و معنادار بود. هم‏چنین نتایج نشان داد که خودکارآمدی بین ادراک از ارزیابی و نگرش به ریاضی نقش میانجی داشته اما بین ادراک از محیط کلاس و نگرش نقش میانجی نداشته است.