توزیع بهینه اتصالات دارای میراگر جهت بهبود عملکرد لرزه ای قاب های صلب فولادی

برای کاهش پاسخ سازه در برابر زلزله، قطعات با قابلیت اتلاف انرژی می توانند بر روی اتصالات فولادی جاگذاری گردند که این اتصالات با یک فنر دورانی برای تامین سختی و میرایی در سازه مدل سازی می شوند. در این پژوهش با انجام تحلیل لرزه ای و عملیات بهینه سازی تحت چند رکورد زلزله سعی بر برآورد تخمینی برای بهترین محل قرارگیری اتصالات مذکور در سازه می باشد. در گذشته مطالعاتی بر روی این اتصالات در مقیاس سازه انجام شده است، به طوریکه در تمامی اتصالات سازه دو فنر مزبور قرار گرفته اند، اما این مقاله ترکیبی از این نوع اتصالات و اتصالات صلب در دو سازه 9 و 20 طبقه از سازه های مرجع SAC را بررسی می کند. در نهایت، عملکرد سازه با ترکیب اتصالات مجهز به میراگر و اتصالات صلب و همینطور سازه با توزیع یکنواخت اتصالات مجهز به میراگر مقایسه و بررسی گردید و مشاهده شد که عملکرد سازه با اتصالات ترکیبی با وجود مجهز بودن تعداد کمتری از این اتصالات به میراگر، بسیار بهتر از سازه با توزیع یکنواخت این نوع اتصالات می باشد. از سوی دیگر، رفتار خطی و غیرخطی سازه و اتصالات، مدل سازی شده و تحت بررسی قرار گرفت. همچنین در حالت بهینه به طور متوسط تحت سه زلزله، در سازه 9 و 20 طبقه به ترتیب 62 و 68% از اتصالات در حالت خطی و 58 و 61% در حالت غیرخطی، مجهز به میراگر شدند.