گزارش نشست تحلیل رویه قضایی با موضوع: «سوء نیت در ثبت علامت تجاری» (نشست نخست)

اگرچه جهات ابطال علامت تجاری در ماده 41 قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علایم تجاری 1386 احصاء شده اند، با این حال کنوانسیون پاریس در بند 3 ماده 6 مکرر مقرر می دارد: «ابطال و حذف یا منع استعمال علایمی که با سوءنیت (Bad faith) به ثبت رسیده یا استعمال شده اند را در هر زمان می توان تقاضا کرد». همچنین کنوانسیون پاریس در بند 7 بخش «ج» ماده 6 ثالث به سوء نیت در ثبت و در ماده 6 سابع به عامل یا نماینده با سوء نیت (Bad Agent) اشاره دارد. ماده 6 مکرر تنها در خصوص علایم مشهور (Well-Known) قابل اعمال است و مبنای این بند رقابت نامشروع موضوع ماده 10 مکرر کنوانسیون است. بدین ترتیب، مراجع قضایی ابتدا باید معروف بودن را احراز کنند و سپس، سوء نیت متقاضی ثبت علامت باید مورد بررسی قرار گیرد اما سوء نیت چگونه اثبات می شود و چه معیارهایی برای سنجش آن وجود دارد؟