پیش بینی آمادگی به اعتیاد براساس هیجان خواهی، ناگویی خلقی و ابراز وجود در دانشجویان

با توجه به پیامدهای نامطلوب اعتیاد و کم توجهی به شناسایی عوامل همبسته آن، هدف پژوهش حاضر به پیش بینی آمادگی به اعتیاد براساس متغیرهایی چون هیجان خواهی، ابراز وجود و ناگویی خلقی بود. بدین منظور با استفاده از روش همبستگی و ابزار پرسشنامه به گردآوری اطلاعات از تعداد 372 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی شهر اراک پرداخته است. پرسشنامه پژوهش متشکل از آزمون هیجان خواهی ماروین زاکرمن (1978)، پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو (20-TAS) ابراز وجود گمبریل و ریچی (1975) و مقیاس آمادگی به اعتیاد توسط وید و بوچر (1992) بود. نتایج حاصل از پاسخگویی دانشجویان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و ضریب رگرسیونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که هیجان خواهی و ناگویی خلقی همبستگی مثبت و معناداری با آمادگی به اعتیاد داشتند در عین حال که ابراز وجود نیز دارای همبستگی منفی و معناداری با آمادگی به اعتیاد بود. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونی نشان داد که سه متغیر هیجان خواهی، ناگویی خلقی و ابراز وجود توانسته اند 41 درصد تغییرات مربوط به آمادگی به اعتیاد را تبیین نمایند.