رابطه بین ویژگی های شخصیتی با سلامت سازمانی در کارکنان دانشگاه

نظر به اهمیت نقش منابع انسانی به عنوان یک منبع استراتژیک در سازمان ها و مطرح شدن نیروی انسانی به عنوان عمده ترین عامل موثر در پیشبرد برنامه های سازمان، پرداختن به عوامل موثر بر عملکرد سرمایه انسانی در سازمان ها و به طور خاص در دانشگاه های کشور حایز اهمیت بسیار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین ویژگی های شخصیتی با سلامت سازمانی در کارکنان دانشگاه رازی شهر کرمانشاه است. این پژوهش را می توان از نظر ماهیت و روش از نوع همبستگی دانست. جامعه آماری پژوهش تمامی کارکنان دانشگاه رازی شهر کرمانشاه مشتمل بر 585 نفر بودند. جهت تعیین حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران تعداد 235 نفر به شیوه تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد 60 سوالی پنج عامل عمده شخصیت (NEO) (1992) و پرسشنامه استاندارد 44 سوالی هوی و فیدمن (OHI) (1996) سلامت سازمانی بود. این پژوهش شامل 5 سوال بر مبنای یک مدل پژوهشی می باشد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از آزمون کالموگروف برای نرمال بودن داده ها و ضریب همبستگی پیرسون برای آزمون سوالات استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که بجز بعد روان آزرده، کلیه ابعاد ویژگی های شخصیتی با سلامت سازمانی رابطه مستقیم و معنی داری داشتند. یافته ها حاکی از آن است کارکنان مسیولیت پذیر از فنون و تکنیک های مناسب برای بهبودی در برخورد با مسایل کاری استفاده می کنند و افرادی که حس وظیفه شناسی و درجه بالایی از وجدانی بودن همراه با ماهیت رفتار سازگارانه دارند، انگیزه اساسی فعالانه برای ایجاد تغییر به منظور سود رساندن به سازمان دارند و از هیچ گونه تلاشی برای داشتن سازمان سالم دریغ نمی ورزند.