تاملی در مفهوم حکمت در قرآن و بیان نمونه ای از نسبت حکمت و طبابت در قرآن و معماری

جامع ترین مفهوم معرفتی قرآن، کلمه حکمت است. مصداق مطلق خیر کثیر در قرآن، به تعبیر شریف این کتاب آسمانی، حکمت است: یوتی الحکمه من یشاء ومن یوت الحکمه فقد اوتی خیرا کثیرا وما یذکر إلا اولو الالباب(بقره 269) خداوند به هرکه بخواهد حکمت می دهد و به هرکه این عطیه را بخشید بدو خیر کثیر اعطا نموده است. اما این معنا که به نظر می رسد از عطایای خاص خداوند به پیامبران است خاص پیامبران نیست و به غیر آنها نیز عطا شده است من جمله لقمان. دقیقا از همین روست که ابن عربی در باب 371 فتوحات مکیه اشاره می کند با ختم نبوت باب وحی بسته شد اما باب حکمت تا ابدالآباد مفتوح است و گشوده.
لیک نکته بسیار مهم در ادراک مفهوم حکمت (در قرآن) تاکید و درک کامل این معناست که حکمت، ایده و مفهوم صرف نیست بلکه معنایی است ناگسسته با عمل یا به عبارت دارای پیوندی وثیق با ظهور و تحقق معنا در عمل.
در این مقاله چنین مفهومی از حکمت مورد توجه و تاکید قرار گرفته است. همان مفهومی که به عنوان عقبه نظری دوران طلایی تمدن اسلامی امکان ظهور تمدن را در فرهنگ اسلامی سبب گردید. ذکر مصداقی در معماری اسلامی ایرانی تحت عنوان «رون» و ارایه شاهد مثال آن از قرآن و نیز نسبت هر دو با سلامتی انسان، تصویر دقیق حکمت است. یعنی ایده ای که منجر به تحقق و ساختار در حیات انسان می گردد و یا عملی که منتج از ایده و معنا است.