تاثیر شکل فیزیکی یونجه و فرآوری دانه جو بر ابقای نیتروژن، فعالیت آنزیم های سلولایتیک، فراسنجه های خون و جمعیت میکروبی شکمبه در بره های پرواری نژاد دالاق

به منظور بررسی تاثیر شکل فیزیکی علوفه یونجه و فرآوری دانه جو بر ابقای نیتروژن، فعالیت آنزیم های سلولایتیک، فراسنجه های خون و جمعیت میکروبی شکمبه در بره های پرواری نژاد دالاق از 30 راس بره نر 2/1±5/3 ماهه با میانگین وزن1/1±17 کیلوگرم استفاده شد. این آزمایش در قالب طرح فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور اصلی شامل شکل فیزیکی علوفه (خرد شده در مقابل پلت شده) و فرآوری دانه جو (کامل، آسیاب شده و فلیک شده) که در یک دوره 98 روزه (14روز عادت پذیری و 84 روز دوره اصلی) با شش تیمار و پنج تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی از نظر محتوی پروتیین و انرژی برابر بودند و شامل: 1- یونجه خرد شده با دانه کامل جو، 2- یونجه خرد شده با دانه جو آسیاب شده، 3- یونجه خرد شده با دانه جو فلیک شده، 4- یونجه پلت شده با دانه کامل جو، 5- یونجه پلت با دانه جو آسیاب شده، 6- یونجه پلت با دانه جو فلیک شده، بودند. نمونه گیری از مایع شکمبه سه ساعت بعد از خوراک دهی و خون گیری در هفته ماقبل آخر دوره پرواربندی، انجام شد. یونجه پلت در مقایسه با یونجه خرد شده باعث افزایش نیتروژن مصرفی و نیتروژن هضم شده گردید (05/0>P)، اما بر ابقای نیتروژن تاثیر معنی داری نداشت (05/0<P). تیمار جو فلیک منجر به افزایش تعداد کل باکتری ها و پروتوزوآی شکمبه نسبت به دانه جو کامل و آسیاب شده شد (05/0>P). مقدار گلوکز خون بره ها به طور معنی دار در تیمار دریافت کننده جو فلیک شده، بیشتر از جو کامل و آسیاب شده و مقدار نیتروژن اوره ای خون به طور معنی دار کمتر بود (05/0>P). به طور کلی، علوفه یونجه به صورت پلت شده و جو به صورت فلیک شده، در جیره گوسفند پرواری به دلیل روند افزایشی در هضم نیتروژن، کاهش معنی دار در نیتروژن اوره ای خون و روند افزایشی در تعداد کل باکتری ها و آنزیم های میکروکریستالین سلولاز و کربوکسی متیل سلولاز شکمبه سبب بهبود عملکرد شکمبه و در نهایت، موجب تضمین سلامت دام می شود.