عشاق عامل تکامل مفهوم عرفانی عشق در خمسه نظامی نگاهی به تفاوت مسلک عشاق در خمسه نظامی با عشاق پیش از آن در ادبیات فارسی

عشق در خمسه نظامی مفهومی اصلی است تا جایی که نظامی عشق را جوهره زندگی دانسته و زندگی بدون عشق را با افسردگی و مرگ برابر می داند. عشق در خمسه نظامی ستون اصلی خلق داستان های منظوم اوست. این پژوهش بر آن است تا سرچشمه منظوم سازی عشق عارفانه در حوزه ادب فارسی را با توجه به مقایسه موضوع عشق در اشعار نظامی و شاعران پیش از او ارزیابی نماید. این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده و پرسش اصلی این است که نظامی در ایجاد مقوله «عشق عذری» در ادب فارسی چه نقشی داشته است؟ یافته ها نشان می دهد پیش ازنظامی آن چه به عنوان «عشق» در متون ادبی مطرح شده، عموما با توجه به امور جسمانی و شرح معاشقه عاشق و معشوق در شرایط رزم و بزم  معرفی شده است و نظامی دگرگونی اصلی را در تغییر نگاه به عشق جسمانی  و تبدیل آن به مفهوم عرفانی در ادب فارسی ایجاد کرده است.