تاثیر بازخورد اصلاحی کتبی از طریق ارزیابی پویا بر نوشتار زبان آموزان ایرانی: سطوح خرد و کلان

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازخورد اصلاحی نوشتاری (WCF) بر نوشتار زبان آموزان ایرانی زبان انگلیسی در سطوح کلان (یعنی سازماندهی بلاغی، پاسخ به تکلیف، انسجام) و خرد (یعنی منبع واژگانی، نقطه گذاری، دستوری) با رویکرد ارزیابی پویا در تمرکز انجام شد. بدین منظور، آزمون تعیین سطح سریع آکسفورد روی 150 زبان آموز انگلیسی مرد و زن ایرانی انجام شد که از بین آنها 80 زبان آموز متوسط ​​همگن انتخاب و در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. دو گروه WCF را دریافت کردند به این معنا که معلم نمادهایی مانند WW برای کلمه اشتباه، SP برای املا، T برای زمان، WO برای ترتیب کلمات و غیره را به آنها ارایه می کرد در حالی که تولیدات نوشتاری آنها را علامت گذاری می نمود. تفاوت این بود که گروه آزمایش ارزیابی پویا نوشتن L2 را در طول ترم تجربه کرد (که در آن معلم به طور مداوم به فراگیران آموزش می داد و آنها را آزمایش می کرد و در هر جلسه تذکرات، نکات، پشتیبانی و تشویق برای آنها داشت)، در حالی که شرکت کنندگان در گروه کنترل یک کلاس معمولی، عاری از ارزیابی پویا را تجربه می کرد. در پایان آزمایش داده های جمع آوری شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد اگرچه گروه آزمایش از نظر سطوح خرد نوشتاری به طور قابل توجهی از گروه کنترل پیشی گرفت، اما تفاوت قابل توجهی بین سطوح کلان نوشتاری در هر دو گروه مشاهده نشد. بنابراین، نتیجه گیری شد که بازخورد اصلاحی کتبی همراه با ارزیابی پویا می تواند به طور قابل توجهی باعث بهبود نوشتار دانش آموزان در سطوح خرد شود. این تحقیق کاربرد هایی برای معلمانی دارد که در کلاس های ELT روی نوشتن کار می کنند.