طراحی استراتژی ترمزگیری مشارکتی بهینه با تلفیق سیستم ترمز مکانیکی و احیاکننده برای خودروی برقی مجهز به موتوردرچرخ

امروزه نسل جدیدی از خودروهای الکتریکی با فناوری موتوردرچرخ معرفی شده و در حال توسعه است. افزایش بازده سیستم، حذف واسطه های مکانیکی و دستیابی به گشتاور ترمزی احیاکننده با عملکرد بهتر، از دلایل توسعه این تکنولوژی است. در این مقاله ابتدا یک مدل پنج درجه آزادی نصف خودرو با در نظر گرفتن یک خودرو مجهز به دو موتوردرچرخ در محور عقب، به عنوان خودروی نمونه، توسعه داده شده است. سپس یک استراتژی ترمزگیری با استفاده از کنترل کننده غیرخطی پیش بین دو مرحله ای طراحی و پیاده سازی گردیده است. در مرحله اول فشار مناسب برای خطوط روغن ترمز حاصل می شود. در مرحله دوم، مقدار مناسب گشتاور احیاکننده الکتریکی با در نظر گرفتن ظرفیت جبرانی توزیع گشتاور ترمزی سیستم ترمز (EBD) به دست می آید. مقدار گشتاور احیاکننده با به کارگیری روش کنترل غیرخطی بهینه حاصل می شود. در آخر استراتژی طراحی شده از دیدگاه مصرف انرژی و پیمایش خودرو با شبیه سازی چرخه های استاندارد رانندگی مختلف مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد با کمک کنترل کننده طراحی شده و مدل ارایه شده می توان ترمزگیری بهینه ای انجام داد. از طرف دیگر با استفاده از استراتژی ترمزگیری معرفی شده و سیستم کنترلی طراحی شده می توان مقدار بازگشت انرژی به باتری را در حین ترمزگیری در مقایسه با استراتژی های موازی و سری-موازی توسعه داده شده در سایر مطالعات را تا میزان 24 درصد افزایش داد و در تست ترمزگیری اضطراری نیز تقریبا 130 سانتی متر از فاصله توقف کاست.